Strategie wystawiania stopni

Warsztaty są całkiem elastyczne jeśli chodzi o metodę wystawiania stopni. Do wyboru są następujące możliwości :

1. Brak ocen: W zadaniach tego typu prowadzący nie jest zainteresowany ocenami ze strony studentów. Prowadzący jeśli zechce może jednak ocenić komentarze zamieszczane przez studentów. Te oceny są wtedy podstawą do wystawienia oceny końcowej. Jeśli prowadzący nie oceni wypowiedzi studentów, to warsztaty w ogóle nie mają oceny końcowej.
2. Ocenianie sumacyjne: Jest to domyślny sposób oceniania. W tym wypadku ocena końcowa jest tworzona na podstawie stopni za kilka "składowych zadania". Każda składowa powinna pokrywać konkretny aspekt zadania. Typowe zadanie powinno mieć od pięciu do piętnastu składowych do wystawienia stopnia i skomentowania. Liczba tych składowych powinna być uzależniona od złożoności zadania.

   Składowe opisane są trzema poniższymi cechami :

   1. Opis składowej zadania. Powinien zawierać dokładny opis, jaki aspekt zadania jest oceniany w tej składowej. Przydatnym może być też podanie kryteriów potrzebnych do osiągnięcia danych stopni.
   2. Skala oceniania. Skale rozpoczynają się od prostej oceny zerojedynkowej (tak/nie), poprzez skale kilkupunktowe, aż do pełnych skali procentowych. Każda składowa ma swoją własną skalę, która powinna być dobrana w zależności od możliwych wariacji tej składowej. Pamiętaj, że skala nie determinuje wagi danej składowej w ocenie końcowej. Pytanie z dwupunktową skalą będzie miało taki sam wpływ na odpowiedź, co składowa oceniana procentowo, jeśli tylko mają tą samą wagę...
   3. Waga ocenianego elementu. Domyślnie każdy z elementów ma jednakowy wpływ na ocenę końcową. Może to jednak zostać zmienione poprzez nadanie mniej istotnym elementom wagi mniejszej niż 1, oraz odpowiednio wagi większej od 1 składowym istotniejszym. Zmiany wagi NIE zmieniają maksymalnej oceny. Ocena maksymalna jest określana osobnym parametrem. Istnieje też możliwość nadania elementom wagi ujemnej, ale jest to możliwość wprowadzona eksperymentalnie.
3. Stopień wystawiany na podstawie ilości błędów: W tym wypadku prace są oceniane metodą zerojedynkową (tak/nie). Stopień wystawiany jest na podstawie "tabeli stopni" która podaje zależność między ilością błędów a sugerowanym stopniem. Przykładowo jeśli rozwiązania powinno zawierać sześć istotnych elementów, to wspomniana powyżej tabela będzie sugerowała stopień, jeśli brakuje jednego z tych elementów, jeśli brakuje dwóch itd. Każdy z tych elementów może mieć przyporządkowaną wagę. Domyślnie każdy z nich posiada wagę jeden. Tabela stopni może być nieliniowa, np. sugerowane oceny mogą wyglądać następująco : 90%, 70%, 50%, 40%, 30%, 20%, 10%, 0%, 0%, 0%, dla zadania zawierającego dziesięć elementów. Prowadzący może zmienić ten stopień, o nie więcej niż 20%, w obie strony.
4. Oceny zgodne z pewnym kryterium Jest to najprostsza metoda oceniania, choć niekoniecznie najprostsza do przygotowania. Przesłane prace są porównywane z zestawem zdań kryterialnych. Oceniający wybiera które z zdań najlepiej charakteryzuje pracę. Stopień wystawiany jest na podstawie "tabeli kryterialnej", która przedstawia sugerowany stopień dla każdego ze zdań kryterialnych. Przykładowo jeśli zadanie jest porównywane z pięcioma zdaniami kryterialnymi, to oceniający musi wybrać jedno z tych zdań do każdej oceny. Podobnie jak w przypadku stopnia opartego na błędach, prowadzący może zmienić ten stopień ocenę, o nie więcej niż 20%, w obie strony.